Dit Eiland, Drie Brieven, In der Regen

1947

BBC Radio 3
Composer of the week 

Dit Eiland, Drie Brieven, In der Regen

Dit Eiland

Text: Adriaan Roland Holst

 

 

Drie Brieven

 

Ik kwam in een bos zó groen,
En het gras werd er zo licht,
En het licht was er zo stil,
Dat ik dacht is dit op aarde?

En ik vluchtte in een boom
Daar sprak een vogel mij aan
En zeide gij zijt gestorven,
Daarom kunt ge mij verstaan.

Wat die vogel verder zei
Dat mag ik u niet zeggen.
Het gras is groener dan thuis
En ik heb nog ver te gaan.

 

In der Regen

Text: Adriaan Roland Holst

De grijze regen, de grijze regen
daalt er eentonig nu allerwegen
over dit stil gehucht, verloren
in oude vlakten, en doet zich hooren
als niet meer zingen en bijna weene
aan lage vensters, waar mijmering
nog staart om wie van hier verdwenen
en lang geleden verloren ging
naar de steden en over de zee…
velen riepen de begeerte mee,
weinigen bracht verlangen weer –
en ben ik wellicht hierheen gedreven
verloren in dit grijze weer
door het heimwee, dat uit hun leven
in de verten werd uitgedreven
met het zwoegen van de daad?

De regen is aan mijn gelaat
stil en eentonig en zonder ende…
Wat is het dat ik zwerven moet –
doe ik dit zelve wel, of doet
verloren weemoed van nooitgekenden
mij in den grijzen ouden wind
naar afgelegen oorden komen
waar ik nooit was, maar met de droomen
van een teruggekomen kind,
dat alles weenende herkend…?
wat is het dat mij komen doet
wat is het dat mij henen zendt –
wat is de wijze wreed en zoet
die ik nog nooit geheel kon hooren –
wat is de wijze van den wind?

Ik weet niet meer waar ik ben geboren,
want ik ga overal verloren
her en der, zonder doel of wegen
in een bevreemdend toebehooren
aan alle dingen, gelijk de regen,
die daalt nu verloren wel allerwegen,
de grijze regen, de grijze regen…