Ben Gerritsen

In memoriam

(25 oktober 1948 Gorssel – 2 juni 2016 Amsterdam)

Ben Gerritsen was een belangrijk pleitbezorger van de vibrafoon binnen de hedendaagse jazzmuziek. Het instrument stond centraal in de composities die hij schreef voor de Ben Gerritsen Band (Leo van Oostrom (saxofoons), Willem Kühne (piano), Ben Gerritsen, Wim Essed (bas) en Arnoud Gerritse (drums). De band werd eind jaren tachtig van de twintigste eeuw opgericht en speelde door tot in het begin van het nieuwe millennium.

Gerritsen was autodidact op de vibrafoon en begon vanaf zijn dertiende te spelen. Vanaf zijn achttiende volgde hij lessen op het Conservatorium Zwolle bij onder anderen Frans Elsen en Cees Smal. Hij studeerde af als pianist en studeerde verder in drums en slagwerk. Hij ontwikkelde zijn melodische en harmonische capaciteiten en maakte zich de jazz-taal eigen. Als componist zag hij de vibrafoon als een breed inzetbaar instrument met een spilfunctie. Het kon zowel melodisch, harmonisch maar ook percussief worden ingezet en kreeg daardoor steeds een andere rol binnen een ensemble. Vanaf het midden van de jaren zestig speelde hij in diverse bands. Geleidelijk aan veroverde hij de plek van een van Europa’s grootste four-mallets-technicians.

De contrabassist Bert van Erk speelde met Ben Gerritsen in het kwintet Tegenwind (2005). Hij zegt over hem: ‘Ik herinner me Ben als toegewijd muzikant, door passie gedreven.’

Met dank aan: Collectie Nederlands Jazz Archief, Bijzondere Collecties Amsterdam.